عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی در مشاغل نظامی در ایران

مقدمه: فرسودگی شغلی یکی از مهم­ترین مباحثی است که طی سال­های اخیر موردتوجه پژوهشگران قرارگرفته است. با توجه به اهمیت انکارناپذیر مشاغل نظامی در هر کشور، هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی در مشاغل نظامی در ایران بود. روش کار: جامعه آماری شامل کلیه مقالات منتشرشده در ایران در بازه سال­های 1381 تا 1396 پیرامون این موضوع بود که پس از پایش­های مختلف، نهایتاً 8 پژوهش با جمعیت کلی 983 نفر وارد عملیات فرا تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج نشان داد که عوامل فعالیت بدنی ناکافی، استرس شغلی، استفاده از نمادهای نظامی، سبک رهبری تبادلی، سبک رهبری تحولی، اضطراب، افسردگی، افکار پارانویید و شکایات جسمانی در بروز فرسودگی شغلی نقش مؤثری دارند و عوامل فعالیت بدنی کافی، تعهدات فردی، وجود اعتماد سازمانی، شرایط مثبت محیط کار، جوسازمانی مطلوب، پایبندی به اخلاق، فرهنگ‌سازمانی مطلوب و سبک رهبری عدم مداخله­گر ازجمله متغیرهایی هستند که با فرسودگی شغلی رابطه معکوس دارند و حضور هرکدام از آن‌ها می­تواند نقش مؤثری در عدم ابتلای افراد به فرسودگی شغلی در محیط­های نظامی شود. نتیجه ­گیری: نتایج پژوهش حاضر متغیرهای مؤثر در فرسودگی شغلی نظامیان را که آمیخته ­ای از متغیرهای درون فردی و میان فردی است مورد تأکید قرارداد. تبیین مهم در این زمینه درهم‌تنیده بودن و یک‌سویه نبودن تأثیر عوامل مذکور در فرسودگی شغلی است، به‌طوری‌که هم متغیرهای منفی مذکور ممکن است باعث بروز فرسودگی شغلی شود و هم فرسودگی شغلی ممکن است باعث تشدید متغیرهای منفی شوند.